Patron zawodów
 Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju. Gimnazjum ukończył we Lwowie.Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim , a w latach 1908-1910 w Paryżu. Jego debiutem literackim były wiersze zamieszczone w dodatku literackim lwowskiego "Słowa Polskiego" przez Jana Kasprowicza (1902r).W latach 1905-1914r był stałym recenzentem teatralnym "Słowa Polskiego" i kierownikiem literackim Teatru Lwowskiego. W 1908r debiutował  zbiorem wierszy pt. "Połów gwiazd" później powstały: "Rzeczy wesołe"(1909), "Romantyczne historie"(1910), "Dziwne powieści"(1911), "Awantury arabskie"(1911), "Perły i wieprze"(1913). A w 1911r zebrał recenzje teatralne w tomach "Dusze z papieru". Od 1915-1916r był prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich w Kijowie, a następnie kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W 1918r wydał liryki "Narodziny serca" i zamieszkał w Warszawie gdzie przebywał do wybuchu powstania  w 1944r. W 1919r wydał popularne "Piosenki żołnierskie". W latach 1920-1924r współpracował jako recenzent teatralny z dziennikiem "Rzeczpospolita".Zdobył szeroką popularność jako autor zamieszczonych w prasie warszawskiej felietonów i humoresek, które zebrał między innymi w tomach: "O Duchach, diabłach i kobietach"(1924), "Piąte przez dziesiąte" i "Fatalna szpilka"(1925), "Śmieszni ludzie"(1927). Otrzymuje on w 1926 roku Państwową Nagrodę Literacką za patriotyczny poemat dygresyjny pt. "Pieśń o ojczyźnie". Pierwszą  książką dla dzieci był "Szewc Kopytko i kaczor Kwak".Następne to: "O dwóch takich co ukradli księżyc"(1928), "Przyjaciel wesołego diabła"(1930), "Panna z mokrą głową"(1933), "Awantura o Basię", "Szatan z siódmej klasy"(1937), "Szaleństwa panny Ewy". Pisarz często przebywał w Zakopanem gdzie angażował się w życie miasta i za tą pracę w 1929r otrzymuje honorowe obywatelstwo Zakopanego. W latach 1933-1934 powstały "Przygody koziołka Matołka", a w 1935-1936 "Przygody małpki Fiki Miki". Po wybuchu powstania warszawskiego  osiedla się na stałe w Zakopanem.Mieszka przy ulicy Tetmajera w "Opolance". W Zakopanem pozostał do końca swoich dni. Zmarł 31 lipca 1953r i został pochowany na "Pęksowym Brzyzku". Do historii literatury przeszedł jako poeta, humorysta, prozaik, krytyk teatralny, ale przede wszystkim pisarz dla dzieci i młodzieży. |